Pacjenci przyjmowani są do szpitala w trybie nagłym lub planowym.
Przyjęcie „nagłe” odbywa się bez skierowania ewentualnie ze skierowaniem otrzymanym podczas udzielania pomocy doraźnej.
Przyjęcie „planowe” wymaga pisemnego skierowania wydanego przez lekarza. Następuje w dniu ustalonym wcześniej, według listy oczekujących. W przypadku, gdy przyjmujący pacjenta lekarz dyżurujący stwierdzi, że pojawiły się przeciwwskazania do hospitalizacji, wyznaczana jest inna data.
Osoby nie mające powyższych dokumentów, mogą skorzystać ze świadczeń medycznych odpłatnie, zgodnie z cennikiem szpitalnym.
Brak dokumentu potwierdzającego uprawnienia do bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej nie może być powodem odmowy udzielenia świadczenia lub obciążenia pacjenta kosztami leczenia w stanie nagłym – dokument ten może zostać przedstawiony w innym czasie, ale – jeżeli pacjent jest hospitalizowany – nie później niż 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia.
Osoba, która zostanie hospitalizowana, poza wymaganymi podczas przyjęcia dokumentami, powinna zabrać ze sobą całą posiadaną dokumentację medyczną dotyczącą schorzenia oraz przebiegu jego leczenia, niezależnie od tego, kiedy miało ono miejsce.
O wypisie pacjent jest informowany podczas wizyty lekarskiej. Karta informacyjna oraz – ewentualnie – recepty i inne dokumenty – są do odebrania w sekretariacie oddziału.
Pacjent występujący o wypis na własne żądanie zobowiązany jest do złożenia pisemnego oświadczenia w tej sprawie. Fakt ten jest odnotowywany w dokumentacji medycznej.
Osoby, które wymagają tego ze względu na stan zdrowia, mogą zostać odwiezione do domu transportem sanitarnym. Kwestie regulujące ewentualną odpłatność za tego typu usługę wynikają z art. 41 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 17 grudnia 2004 roku w sprawie wykazu grup jednostek chorobowych, stopni niepełnosprawności oraz wysokości udziału własnego świadczeniobiorcy w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego. W przypadku pacjentów, których stan wymaga transportu wyłącznie leżącego – transport jest bezpłatny. Orzeczenie wydaje lekarz wypisujący. W pozostałych przypadkach w zależności od stopnia niepełnosprawności (I lub II) pacjent pokrywa albo 40% albo 60% kosztów. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydaje lekarz wypisujący.